En 1973 se inauguró el Museo Marc Chagall de Niza, en la Riviera Francesa, para dar cabida a cientos de sus obras bíblicas. Ilustró obras literarias como Las almas muertas de Nicolai Gogol y Las fábulas de La Fontaine . Today’s pick: Apocalypse en Lilas, Capriccio by Marc Chagall, in London’s Ben Uri gallery. Sarah MacDougall, director, Ben Uri Gallery and Museum Mon 19 Apr 2021 01.00 EDT Last modified on Wed Marc Chagall ei õppinud kunagi inglise keelt ja veetis suure osa ajast New Yorgi jidiši keelt kõnelevas kogukonnas. 1942 sõitis ta Mehhikosse käsitsi maalima lavakomplektid Alekole, Tšaikovski triole A-Minor seatud ballett. Koostöös Bellaga kujundas ta ka kostüüme, mis segasid Mehhiko stiile vene tekstiilidisainidega. Vay Tiền Nhanh. „Wojna” Marca Chagalla to obraz, który powstał w 1966 r. Dzieło ściśle wiąże się z biografią artysty. Przyszedł on na świat w Witebsku, w rodzinie żydowskiej. Dalsze lata jego życia upłynęły na próbach rozwoju kariery, z tego powodu wyjechał do Moskwy i Paryża. Jednak wkrótce powrócił w rodzinne strony i założył rodzinę. Po raz kolejny do Francji wyruszył w 1937 r., a już 5 lat później zmuszony był opuścić Europę i udać się za ocean. Chociaż wojna nie dosięgła Chagalla bezpośrednio, zniszczony został świat jego dzieciństwa – wspaniała przestrzeń barwnych i różnorodnych sztetli (żydowskich miasteczek). Opis „Wojna” namalowana została techniką olejną na płótnie o rozmiarach 163 x 231cm. Dzieło to przedstawia apokaliptyczną, przerażającą scenę, a wrażenie to potęguje kolorystyka oparta na kontraście (biel : czerń), jaka zestawiona została z ognistą czerwienią umieszczoną w lewym górnym rogu. Na pierwszym planie widać przestrzeń pokrytą śniegiem. Najpewniej są to prowadząca do miasteczka droga i otaczające ją pola. Tego dnia ślady na białej pokrywie odciskają rozpacz i beznadzieja. Ludzie w pośpiechu i strachu wybiegli z miasteczka, niosą ze sobą swój dobytek, niektórzy rozpaczają nad ciałami umarłych, ukrywając twarze w dłoniach. W centralnym punkcie prawej części ukazany został wóz. Siedzący na nim ludzie opuszczają tę okolicę, zmierzając w bliżej nieokreśloną przestrzeń. Lewa strona dzieła spowita jest ogniem i dymem. Zagłada niewielkiego sztetlu przedstawiona jest w sposób niezwykle ekspresyjny, budzący strach. Wśród tańczących płomieni stoją ludzie – zgięci w przeraźliwym bólu. W prawym górnym rogu umieszczona jest tajemnicza zwierzęca sylwetka. Przypomina ona kozę – motyw często pojawiający się w dziełach Chagalla, interpretowany zarówno jako element nawiązujący do krajobrazu żydowskich miasteczek, jak i starotestamentowej ofiary. Na grzbiecie tego stworzenia można dostrzec ojca opłakującego rodzinę, zaś zupełnie po prawej stronie widnieje ukrzyżowana postać, obok której stoi tajemnicza figura przyglądająca się całej scenie i najprawdopodobniej rozpaczająca nad losem cierpiących. Kompozycja obrazu jest niezwykle dynamiczna. Spowodowane jest to nie tylko wielością szczegółów, postaci będących w ruchu, ale także diagonalnością (pochyleniem) układu. Analiza i interpretacja Miasteczko przedstawione przez Chagalla zdaje się być odbiciem Witebska, czyli miejsca młodości artysty. Opuszczający je ludzie stanowią więc nawiązanie do drogi życiowej malarza, do biblijnego exodusu i żydowskiej diaspory. W ten sposób ukazał twórca dramatyczne doświadczenia całego narodu, które przekłada się na cierpienie ludzkości. Przerażająca scena namalowana przez Chagalla jest także wyrazem ofiary. Sugerować mogą to sylwetka kozy (kozła) oraz płomienie. Żywioł ognia stanowi odniesienie do całopalenia (sposobu składania ofiary Bogu), a więc holokaustu (z hebrajskiego).„Wojna” jest szczególnym wyrazem okrucieństwa tego złowrogiego żywiołu. Odzwierciedla je nie tylko przez wszechobecne cierpienie ludzkie, ale także deformację krajobrazu oraz ściśle związaną z Biblią symbolikę. Zabieg ten podkreśla wagę ofiary całego narodu żydowskiego (być może ludzkości) złożonej w czasie wojny. Rozwiń więcej Marc Chagall Marc Chagall Malarz, grafik i rzeźbiarz urodzony w Liosno pod Witebskiem, Rosja. Pochodził z prostej, żydowskiej rodziny; był najstarszym z dziewięciorga dzieci. Po ukończeniu szkoły żydowskiej i miejskiej kształcił się nadal w Witebsku w pracowni malarza salonowego, Jehuda Pena. Zimą 1906-07 wyjechał do Petersburga, gdzie początkowo bezskutecznie zabiegał o przyjęcie do Akademii. Dzięki protekcji posła do Dumy, Winawera, uczęszczał do Szkoły Swansewa, gdzie studiował u Leona Baksta. Nauczyciel, dostrzegając talent Chagalla utwierdził go w przekonaniu o konieczności rozwijania własnego stylu. W Petersburgu Chagall zapoznał się z dziełami P. Gauguina, V. van Gogha i P. Cezanne'a. Latem 1908 Chagall stworzył swoje pierwsze znaczące dzieło, Śmierć (zbiory prywatne), w którym zaznaczyły się pewne wpływy Gauguina, ale nade wszystko - inspiracje sztuką ludową. W 1910 r. Chagall otrzymał stypendium umożliwiające mu wyjazd do Paryża, gdzie związał się ze środowiskiem awangardowych artystów skupionych w dzielnicy Montparnasse, szczególnie z R. de la Fresnayem, R. Delaunayem, A. Modigłianim oraz poetą Guillaume Apollinairem, któremu dedykował słynny obraz W hołdzie Apollinaire'owi, 1911-13 (Stedelijk van Abbe Museum, Eindhoven). W obrazie tym, jak i w innych pracach z tego okresu, np. Ja i wieś, 1911 (Museum of Modern Art., Nowy Jork), ulegał wpływom kubizmu (w zakresie geometryzacji formy) i orfizmu (w kolorystyce); podporządkowując je jednak swojemu oryginalnemu stylowi, który cechuje swobodna gra wyobraźni w łączeniu fantastycznych i symbolicznych elementów. Wiele obrazów poświęcił motywowi zakochanych, dedykując je często swej narzeczonej, a od roku 1915 żonie - Belli Rosenfeld. W 1914, za sprawą Apollinaire'a, Chagall wystawił swe prace w galerii Der Sturm prowadzonej przez Herwartha Waldena w Berlinie. W tym samym roku wrócił do Rosji, gdzie przebywał do roku 1922. Po rewolucji październikowej pełnił funkcję komisarza do spraw sztuki w Witebsku (1917-19), następnie przeniósł się do Moskwy, gdzie wykonał malowidła ścienne dla Państwowego Teatru Żydowskiego oraz pracował jako scenograf. W 1922 przebywał w Berlinie, a od 1923 zamieszkał w Paryżu. W 1937 otrzymał obywatelstwo francuskie. W swoich obrazach łączy często widoki Paryża z motywami rosyjskiego pejzażu i elementami żydowskiego folkloru. Na zlecenie A. Vollarda wykonał liczne prace graficzne: rysunki do "Martwych dusz" Mikołaja Gogola, ilustracje do "Bajek" La Fontaine's oraz do Starego Testamentu (1930-39). W związku z tym ostatnim zamówieniem odbywał podróże do Egiptu, Palestyny i Syrii. Przed II wojną światową w niektórych obrazach Chagalla pojawiają się aluzje do sytuacji politycznej, Białe ukrzyżowanie, 1938 (Art Institute, Chicago). W 1931 Chagall opublikował swoją autobiografię zatytułowaną "Ma vie". W 1941 w obliczu bezpośredniego zagrożenia wyjechał do Stanów Zjednoczonych, zabierając ze sobą swój dorobek artystyczny. W Ameryce malował obrazy pełne smutku i nostalgii; np. Zielone oczy, 1944 (kolekcja Idy Meyer-Chagall). Pracował tam też nad scenografią i kostiumami do baletu dla nowojorskiej Metropolitan Opera "Aleko" według poematu Puszkina z muzyką Czajkowskiego w choreografii Leonida Miasina. Brał również udział w wystawie "Artyści na wygnaniu". Powstała seria obrazów inspirowanych wojną. 2 września 1944 roku zmarła Bella. Przez rok Chagall nie był zdolny do pracy. "Wszystko stało się ciemnością" - pisał w autobiografii. Przytłoczony cierpieniem, ukojenie i wsparcie odnalazł u córki, Idy. Po dwóch latach jakoś powrócił do równowagi, czego potwierdzeniem stały się dwie duże wystawy: w 1946 w Nowym Jorku i w 1947 w Paryżu, które ugruntowały jego sławę, jak również stworzona przez niego scenografia i kostiumy do baletu "Ognisty ptak" z muzyką Strawińskiego dla Metropolitan Opera. W 1948 powrócił do Francji, a w rok później osiadł w Vence w południowej Francji. 0d 1950 roku zmienił nieco styl swoich obrazów - odszedł geometrycznej formy, która od tego momentu budowana była głównie za pomocą koloru, np. Kochankowie z Vence, 1957 (kolekcja Schrdera, Saarbrucken). 12 czerwca 1952 Chagall ożenił się z Valentine Brodsky (Vava). Począwszy od lat pięćdziesiątych wykonywał wiele prac monumentalnych, witraże w katedrze w Metzu (1958-68), malowidła ścienne, np. plafon w operze paryskiej (1964) oraz dekoracja Lincoln Center w Nowym Jorku (1966). Ponadto zajmował się rzeźbą i ceramiką (dekoracje ceramiczne w kościele w Assy, 1957). Tworzył również scenografię i kostiumy m. in. do baletu "Dafnis i Chloe" dla Opery Paryskiej. W 1966 roku przeprowadził się z Vence do sąsiedniego Saint-Paul de Vence. W 1969 r. położony został kamień węgielny pod Musée National Message Biblique Marc Chagall w Nicei (Muzeum Narodowe Przesłania biblijnego Marca Chagalla). W salach Grand Palais w Paryżu zorganizowana została wielka wystawa w hołdzie Chagallowi, na której zgromadzono czterysta siedemdziesiąt cztery dzieła artysty. W latach 1969-1970 odbyła się wielka retrospektywna wystawa w Grand Palais i Bibliotece Narodowej w Paryżu. W roku 1977 Chagall otrzymał Krzyż Legii Honorowej. Zmarł w Saint-Paul de Vence. Muzeum dzieł Chagalla znajduje się w Nicei. Marc Chagall (prawdziwe nazwisko Mojsza Zacharowicz Szagałow) urodził się w 1887 roku w okolicach Witebska na Białorusi. Malarz miał korzenie semickie, urodził się w ubogiej, wielodzietnej rodzinie. Pomimo prawnych ograniczeń, w 1906 roku wyjechał do Petersburga, by studiować malarstwo najpierw w Szkole Carskiego Towarzystwa Upowszechniania Sztuki, a potem u Jelizawiety stypendium, w 1910 roku wyjechał do Paryża, gdzie zetknął się z ówczesną awangardą, między innymi z Apollinairem czy Fernandem Legerem. Dzięki poczynionym znajomościom w 1914 roku odbyła się pierwsza paryska wystawa dzieł Chagalla. Malarz po powrocie do Rosji ożenił się z Bellą Rosenfeld, niedługo potem przyszła na świat córka bolszewicka początkowo sprzyjała karierze Chagalla, został bowiem komisarzem sztuk pięknych w okręgu witebskim oraz założył Akademię Sztuk Pięknych. Szybko jednak okazało się, że ideologia komunistyczna stanowi poważne ograniczenie dla wolności artystycznej, dlatego w 1922 roku Chagall ostatecznie opuścił Rosję. Osiedlił się we Francji, gdzie uzyskał wybuchu II wojny światowej i zajęciu Francji przez hitlerowskie Niemcy w 1941 roku udało się malarzowi uciec do Stanów Zjednoczonych. Do Francji powrócił w 1948 roku. Po śmierci żony Chagall związał się z Virginią Haggard McNeil. Z tego związku przyszedł na świat syn David, zaś w 1952 roku artysta ożenił się po raz trzeci – z Valentine w 1985 roku we Francji, w Chagall - charakterystyka twórczościChagall był słynnym malarzem, grafikiem, rzeźbiarzem i ceramikiem. W jego twórczości widać wyraźne wpływy środowiska, w którym się wychował, a więc tradycji chasydzkich motywem prac Chagalla jest rodzinne miasteczko, ale także semickie atrybuty jak hebrajskie znaki czy skrzypce („Skrzypek”). Wielką muzą malarza była jego żona. Najczęściej przedstawiał ją jako pannę młodą, np. o dwóch twarzach. Stałym motywem jego prac była miłość dwojga kochanków, a także rozmarzone kobiety („Zakochani nad miastem”, „Kochankowie w bzach”, „Ulica zakochanych”). Ponadto Chagall często malował dziwaczne czerwone ptaki („Czerwony kogut”) i – oczywiście – skrzydła, które stanowią wymowny symbol marzeń i pragnienia oderwania się od rzeczywistości („Zegar z błękitnym skrzydłem”). Postaci na obrazach Chagalla często lewitują w powietrzu, niejako poszukując dla siebie nowego, lepszego jego prac znajduje się na pograniczu ekspresjonizmu, surrealizmu i symbolizmu. Widać u Chagalla również wpływy kubizmu (np. „Ja i wieś”). Dominującą kolorystykę obrazów stanowią błękity, zielenie i czerwienie. Malarz operował delikatną, falistą linią, oddającą nierealne kształty fantastycznych stworzeń (np. ryb ze skrzydłami). Tworzył światy z pogranicza snu i jawy, pełne kolorów i okresie II wojny światowej jego jasny i optymistyczny styl ustąpił miejsca nastrojowi smutku i melancholii („Zielone oczy”).Chagall stworzył również wspaniałe grafiki (np. ilustracje do bajek La Fontaine’a i Starego Testamentu), witraże w katedrze Metzu, plafon w operze paryskiej, dekoracje ceramiczne w kościele w Assy itd. Marc Chagall (1921) Polecamy również: Upadek Ikara - opis, interpretacja i analiza obrazu Obraz jest wyraźnie polemicznym nawiązaniem do dzieła Petera Bruegela „Pejzaż z upadkiem Ikara” (ok. 1558 r.). Chagall w przeciwieństwie do szesnastowiecznego malarza uczynił Ikara centralną postacią płótna. Więcej » Marc Chagall Wojna - opis, interpretacja i analiza obrazu „Wojna” to jeden z najbardziej pesymistycznych obrazów Marca Chagalla. Dzieło zostało namalowane w 1966 roku. Obraz ma ponury, wręcz tragiczny nastrój, emanuje lękiem i poczuciem zagubienia. Został on zbudowany z wielu drobnych szczegółów. Widać tu śnieżny, dziwaczny... Więcej » Zobacz również Upadek Ikara - opis, interpretacja i analiza obrazu Więcej Marc Chagall Wojna - opis, interpretacja i analiza obrazu Więcej Losowe zadania Wojny religijne we Francji w II połowie XVI wieku 0 Odpowiedz Więcej Funkcje skóry płazów 0 Odpowiedz Więcej Część mowy czy część zdania? 0 Odpowiedz Więcej Rola osocza krwi 0 Odpowiedz Więcej Zapoznaj się z opisem doświadczenia a następnie określ charakter chemiczny glinu 0 Odpowiedz Więcej

ja i miasteczko marc chagall